Siedzibą Ośrodka Dokumentacji Dziejów Ziemi Goleniowskiej jest kamieniczka mieszczańska z 1864 roku, od charakterystycznej klinkierowej cegły popularnie nazywana "Żółtym Domkiem".

Otwarcie Ośrodka i przekazanie do użytku gruntownie odnowionej kamienicy odbyło się 11 listopada 2008 r. dla upamiętnienia 90 rocznicy Odzyskania Niepodległości, 740-lecia nadania praw miejskich oraz Goleniowskiego Roku Kultury.

Najważniejszym celem Ośrodka jest popularyzowanie, dokumentowanie i opracowywanie dziejów miasta i najbliższego regionu. Dwie wyodrębnione pracownie: informacji historycznej i współczesnej gromadzą opracowania i artykuły z zakresu historii Goleniowa, wspomnienia i relacje jego przedwojennych i powojennych mieszkańców, dokumenty oraz inne zabytki i pamiątki przeszłości. Opracowują także scenariusze i realizują lekcje historii regionalnej.

...a przy okazji wspomożesz rozwój Goleniowskiego Parku Przemysłowego i Goleniowa w ogóle. To główne przesłanie adresowane do przedsiębiorców, którzy rozważają zainwestowanie w budowę hal produkcyjnych i magazynowych pod wynajem.

Informuję, że wszystkie Obwodowe Komisje Wyborcze powołane do przeprowadzenia wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w Gminie Goleniów rozpoczynają pracę dnia 20 czerwca 2010 r. o godz. 5.00.
Lokale wyborcze będą czynne dla osób głosujących w godzinach 6.00 – 20.00.

Ireneusz Zygmański
Urzędnik Wyborczy
Gminy Goleniów

• Nowe regulacje dotyczą wszystkich gmin w Polsce
• Sposób ich realizacji zalezy jednak od lokalnych uwarunkowań
• Odpowiedzialność za przyszłość całej Gminy Goleniów

Szkoła jest jednostką organizacyjną Powiatu Goleniowskiego.

Zespół Szkół Nr 1 w Goleniowie
ul. Maszewska 6
tel. 91 4182821

ul. Niepodległości 1
tel. 91 4180050

e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.
http://www.zs1goleniow.edu.pl/
Dyrektor: Michał Grycz

Liga Ochrony Przyrody - Zarząd Okręgu w Szczecinie

Towarzystwo Przyjaciół Rzeki Iny i Gowienicy

Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe - Oddział Rejonowy w Goleniowie

Wojewódzki Związek Pszczelarski w Szczecinie - Gminne Koło Pszczelarzy

Wojewódzki Związek Rolników Kółek i Organizacji Rolniczych

Związek Harcerstwa Polskiego - Komenda Hufca w Goleniowie

Towarzystwo Opieki Nad Zwierzętami koło w Goleniowie

Goleniowskie Stowarzyszenie Eksploracji Historycznej " Biały Grosz" w Goleniowie

Pierwsza chrześcijańska budowla na terenie Goleniowa pochodziła z końca XIII wieku. Powstała w miejscu, gdzie przed lokacją istniała słowiańska osada, później przekształcona w przedmieście Wyk (obecnie teren dawnego cmentarza między ul. Sportową a ul. Konopnickiej). Znamy ją niestety już tylko z widoku Goleniowa na mapie Lubinusa z XVII wieku. Została wybudowana z trwałego materiału - ciosanych kamieni granitowych i to, jak podaje literatura niemiecka, jeszcze przed lokacją miasta, a tym samym przed budową kościoła św. Katarzyny i murów miejskich z bramami i basztami.
Podobne kaplice w czasach średniowiecza powstały m.in. w Koszalinie, Darłowie, Słupsku, Doberanie i na wyspie Rugii. A więc nie była ona ewenementem na terenie chrystianizowanego Pomorza.

Wzór kaplicy był importem pochodzącym z kręgu architektury zakonów rycerskich i łączył się na Pomorzu z tradycją fundacji templariuszowskich, przejętą w pewnym sensie przez ich spadkobierców joanitów, którzy bardzo czynnie działali na terenie Pomorza. W ówczesnym Goleniowie znana była postać rycerza joanity Gerarda. Świątynia ta pełniła też rolę pierwszej kaplicy cmentarnej.
Początkowo duszpasterską posługę sprawowali w tym kościele cystersi z Kołbacza. Z biegiem czasu kaplica p.w. św. Jerzego została przejęta przez magistrat nowopowstałego miasta. Służyła w dalszym ciągu mieszkańcom przedmieścia Wyk. Po 1534 roku prze-kształcono ją na świątynię protestancką. W 1686 roku została częściowo zniszczona. Mury jej rozebrano w 1720 roku.

W latach 1722-1725 wybudowano w tym miejscu, znany jeszcze przedwojennym mieszkańcom Goleniowa, ryglowy kościół, którego ściany wypełniono czerwoną cegłą.
Zarówno pierwsza, jak i druga świątynia, były pod wezwaniem św. Jerzego, z tym, że pierwotna kaplica powstała jako katolicka. Zarówno obmurowany granitem cmentarz, jak i skromny, niewielki kościół, służył mieszkańcom do końca wojny.
Został zniszczony przez Sowietów w marcu 1945 r. Na tym cmentarzu w latach 1940-1945 grzebani byli polscy i francuscy robotnicy przymusowi, którzy zmarli w niemieckiej niewoli.
    

Szczątki obywateli francuskich już w 1945 r. zostały ekshumowane i przewiezione do Ojczyzny. Przy pracach ekshumacyjnych brali udział m.in. dwaj Polacy, wcześniejsi przymusowi robotnicy: Tadeusz Nawrotek i Stanisław Kubiak. W maju 2004 roku nastąpiło odsłonięcie pamiątkowego obelisku, upamiętniającego wszystkich tych, których doczesne szczątki spoczęły w tym miejscu.

Od września 2004 roku do końca czerwca 2005 roku młodzież z Młodzieżowej Pracowni Historycznej działającej przy Goleniowskim Domu Kultury we współpracy z Gimnazjum im. M.E. Arndt w Bergen na Rugii (Niemcy) odkryła fundamenty wspomnianych wcześniej kościołów św. Jerzego. Miejsce odkrywki archeologicznej zostało zabezpieczone, ciekawie wyeksponowane i udostępnione dla wszystkich. Miejsce zostało także wpisane do Rejestru Zabytków. Jest to obecnie jedno z najciekawszych zakątków pod względem wartości historycznych, świadectwo o długiej i pięknej historii miasta.

Koniec roku jest zwykle okazją do podsumowania następujących wokół nas zmian. Dotyczy to także zmian w ilości mieszkańców naszej Gminy. Mamy już najświeższe informacje w tej dziedzinie.

• kompleksowy system gromadzenia i przetwarzania odpadów
• bezpieczeństwo ekologiczne Goleniowa
• bardziej efektywny system segregacji
• przyjazny sposób odbioru odpadów z nieruchomosci

Spichlerz, budowla pochodząca z XVIII wieku. Jest jedyną pozostałością po dawnym porcie. Jest to budynek o trzech kondygnacjach. Stanowi ciekawy przykład architektury ryglowej. W latach 70-tych XX wieku mieściło się tu "Muzeum Przyrody i Puszczy Goleniowskiej", obecnie nie jest użytkowany.

Port rzeczny powstał w XIV wieku a został rozbudowany w końcu XV wieku. Równocześnie istniała tu przystań dla statków morskich u ujścia Ina. Handel zbożem i towarami leśnymi był źródłem bogactwa miasta i jego rozkwitu w XV wieku. W 2005 r. koryto rzeki Iny zostało pogłębione, a jej brzegi oczyszczone i wyregulowane. Na terenie miasta, wzdłuż rzeki, poprowadzono utwardzony deptak a w miejsce niegdysiejszego portu wybudowano przystań rzeczną.