Resuscytację krążeniowo – oddechową rozpoczynamy wg zmienionych wytycznych z 2005 r. od wykonania 30- tu ucisków klatki piersiowej osoby poszkodowanej ( zewnętrzny masaż serca).Novum jest to, że pomijamy dwa pierwsze oddechy ratownicze, których wykonanie nakazywały nam stare wytyczne. A więc na początku od razu pobudzamy pracę serca. Układamy ręce na klatce piersiowej osoby poszkodowanej podczas prowadzonego zewnętrznego masażu serca centralnie, nie bawiąc się w czasochłonne wyszukiwanie wyrostka mieczykowatego. Następnie wykonujemy dwa oddechy ratownicze trwające każdy ok.1 sek. a nie jak dotychczas 2 sek. Tak, więc, resuscytację krążeniowo-oddechową prowadzimy u osób dorosłych w układzie 30 ucisków klatki piersiowej na dwa oddechy ratownicze (30:2). 

Sztuczne oddychanie możemy wykonywać metodą usta-usta, lub metodą usta – nos.

Co pewien okres czasu sprawdzamy czy u osoby poszkodowanej powrócił oddech i tętno. Ratownik musi prowadzić sztuczne oddychanie i zewnętrzny masaż serca aż do chwili, gdy poszkodowany odzyska przytomność lub przyjedzie pogotowie ratunkowe.

Podczas prowadzenia wszelkiego typu akcji ratowniczych, mogą wystąpić wśród osób poszkodowanych jak i nawet w samych zespołach ratowniczych (działanie w warunkach dużego stresu) schorzenia stanowiące bezpośrednie zagrożenie życia. Zaliczamy tutaj mogące pojawić się zawały serca, udary mózgu, zatrucia (np. toksycznymi środkami przemysłowymi), wstrząs hipowolemiczny, który może rozwinąć się np. w wyniku masywnego krwotoku lub oparzenia dużej powierzchni ciała.

Różnorodnym urazom ciała towarzyszą krwawienia spowodowane przerywaniem ciągłości naczyń krwionośnych. W zależności od tego, jakie naczynie krwionośne zostało uszkodzone, rozróżniamy: krwotoki tętnicze, krwotoki żylne i krwotoki miąższowe.

Raną nazywamy urazowe uszkodzenie tkanek organizmu połączone z przerwaniem skóry lub błony śluzowej. W zależności od tego jakim narzędziem została zadana rana lub w jaki sposób powstała rozróżniamy rany: cięte, kłute, szarpane, tłuczone, kąsane l postrzałowe. Pierwsza pomoc polega na nałożeniu opatrunku (kilka warstw gazy jałowej, na to warstwę waty lub ligniny i wszystko to okręcamy opaską gazową lub chustą trójkątną). Przed nałożeniem opatrunku należy odsłonić ranę (usunąć odzież) i oczyścić jej okolice z widocznych zanieczyszczeń za pomocą kawałka gazy.

Obrażeniom kości w postaci złamań oraz zwichnięciom i skręceniem stawów towarzyszą takie objawy jak: zniekształcenie, obrzęk, bolesność miejscowa, czynność danej części ciała jest częściowa lub całkowicie zniesiona, nieprawidłowa ruchomość kości, krwawy wylew. Przy złamaniach otwartych następuje przebicie skóry od wewnątrz, kość wystaje na zewnątrz.

Pierwsza pomoc (pomoc doraźna) w rozległych oparzeniach termicznych. Przed przystąpieniem do udzielenia pomocy należy:

• odsłonić miejsca oparzone zdejmując delikatnie lub rozcinając odzież, przylepionej odzieży nie wolno odrywać od skóry, a okroić wokół oparzenia,
• zdjąć z miejsc oparzonych obrączki, pierścionki, bransoletki, naszyjniki itp.

Działanie niskiej temperatury na organizm powoduje obumieranie tkanek.

Pierwsza pomoc polega na tym, aby odmrożone części ciała ogrzać w miarę możliwości jak najszybciej. Należy przygotować kąpiel o temp. wody 20"C i stopniowo podgrzewać dolewając ciepłej wody aż do osiągnięcia 37°. Po przywróceniu krążenia krwi (odczuwania tętnienia i bólu, zaczerwienia skóry i powrotu ciepłoty ciała), należy kąpiel przerwać, ciało delikatnie osuszyć nadal utrzymując w cieple. W warunkach, w których nie ma możliwości ogrzania ciała w sposób wyżej podany, odmrożoną część ciała ogrzewać należy w swoich dłoniach, na łonie lub pod pachą.

Niezależnie od wymienionych czynności należy podawać gorące płyny (kawa, herbata). W odmrożeniach nigdy nie należy podawać większych ilości alkoholu ani stosować energicznego rozcierania ciała, zwłaszcza śniegiem.

Ratowanego umieścić w ciepłym pomieszczeniu. Jeżeli to nie jest możliwe, ułożyć go na suchym, izolującym podłożu i okryć dodatkowym ubraniem, koce m, folią z apteczki samochodowej, gazetami. W pomieszczeniu: usunąć mokre ubranie i okryć ratowanego lub położyć do łóżka i dobrze przykryć; założyć mu ciepłe nakrycie głowy. Jeżeli jest przytomny - podać mu do picia gorące płyny. Nie ogrzewać termoforem lub butelką z wodą. Należy być przygotowanym do reanimacji.

Ciała obce w oku - pyłki, owady, okruchy znajdujące się pod górną lub dolną powieką usuwa się brzegiem czystej chustki lub zwilżonym wacikiem. Cząsteczki wapna usuwa się przez polanie oka silnym strumieniem wody, nakłada opatrunek na oboje oczu i odsyła chorego do okulisty. Gdy ciało obce tkwi w gałce ocznej na oboje oczu nałożyć opatrunek i przewieźć poszkodowanego do okulisty.

Ciało obce w uchu i w nosie - skierować poszkodowanego do laryngologa.

Ogólnymi objawami zatrucia pokarmowego są: osłabienie, ból głowy, wymioty, biegunka, bóle brzucha, zawroty głowy, dreszcze, skłonności do omdleń po 4 -12 godzinach po spożyciu szkodliwego pokarmu. Pomoc polega na podaniu niesłodzonej ciepłej herbaty lub kawy. Chorego należy skierować do szpitala zabierając ze sobą resztę spożytego przez chorego pokarmu lub leku.

W przypadku wystąpienia zaczadzenia należy wynieść zatrutego z pomieszczenia, w którym doszło do zatrucia, zapewnić mu dopływ świeżego powietrza, rozluźnić odzież, w razie potrzeby zastosować sztuczne oddychanie i pośredni zewnętrzny masaż serca. Po odzyskaniu przytomności przewieźć zatrutego do szpitala.

W przypadku porażenia bojowymi środkami trującymi pierwsza pomoc polega na:

• założeniu porażonemu maski przeciwgazowej w rejonie porażenia,
• rozluźnienie ubrania, kołnierza itp.,
• wyniesieniu porażonego ze strefy skażonej,
• zdjęciu maski przeciwgazowej i - jeżeli porażony nie oddycha - zastosowaniu sztucznego oddychania (nie wolno stosować metody "usta-usta"),
• podaniu do wdychania rozgniecionej fiolki z indywidualnego pakietu przeciwchemicznego, w przypadku zaburzeń w oddychaniu.

Porażonego należy dostarczyć do punktu pomocy lekarskiej.

Omdlenie jest to naglą utrata przytomności spowodowana niedotlenieniem mózgu, objawia się nagłym zblednięciem, zimnym potem, mroczkami w oczach, szumem w uszach i utratą przytomności. Pierwsza pomoc polega na ułożeniu chorego na wznak, w miarę możliwości z głową położoną niżej niż reszta ciała, uniesieniu nóg powyżej tułowia, rozpięciu krępującej odzieży, zapewnieniu dopływu świeżego powietrza. W razie słabego oddechu należy zastosować sztuczne oddychanie. Po odzyskaniu przytomności przez chorego podać do picia kawę lub mocną herbatę. Nie wolno wlewać żadnych płynów do ust nieprzytomnego.

Jeżeli doszło do porażenia prądem o wysokim napięciu nie wolno zbliżać się do porażonego ani jakimkolwiek przedmiotem (także złym przewodnikiem prądu) go dotykać przed wyłączeniem tego prądu.