Na mocy uchwały Rady Miejskiej z dnia 24 lutego 2000 roku rozpoczęto nadawanie tytułu "Zasłużonego mieszkańca Gminy Goleniów". Przyznaje go Rada Miejska na wniosek Kapituły zgodnie z przyjętym regulaminem. Dotychczas wyróżnieni zostali:
Józef Sorys
Na mocy Uchwały Nr XXXVII/321/01 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 maja 2001 r.
Zamieszkał w Goleniowie w 1947 roku, gdzie przez całe życie pracował jako lekarz niosący pomoc wszystkim mieszkańcom gminy. Jest przykładem człowieka cieszącego się dużym społecznym i zawodowym uznaniem, umiejętnie godzącym pracę zawodową i życie rodzinne. Wnioskodawcą nadania tytułu Zasłużonego Mieszkańca Gminy Goleniów był Polski Związek Emerytów i Rencistów - Zarząd Oddziału Rejonowego w Goleniowie.
Zmarł w sierpniu 2012 r.
Zenon Kowalski
Na mocy Uchwały Nr XXXVII/322/01 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 maja 2001 r.
Okres wojny spędził w obozach koncentracyjnych w Gross Rosen i Dachau. Ciężko chory osiadł w Goleniowie w 1945 roku, gdzie pracował przy odgruzowywaniu miasta i przywracaniu go do normalnego funkcjonowania. Przez wiele lat angażował się w pracę społeczną kierując jako prezes Związkiem Inwalidów Wojennych. Wnioskodawcą nadania tytułu był Zarząd Oddziału Związku Inwalidów Wojennych RP w Goleniów.
Zmarł w lipcu 2013 r.
Tadeusz Grabski
Na mocy Uchwały Nr XXXVIII/335/01 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 czerwca 2001 r.
Od maja 1944 służył w I Armii Wojska Polskiego im. Tadeusza Kościuszki w 6 Dywizji, 16-tym pułku piechoty "Kołobrzeskim". Szlak bojowy wiódł T. Grabskiego od Warszawy do Berlina. W Goleniowie osiadł w 1947 roku gdzie pracował w Fabryce Opakowań Blaszanych. Wnioskodawcą nadania tytułu był Zarząd Koła Gminno-Miejskiego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.
Zmarł w sierpniu 2008 r.
Stanisław Karp
Na mocy Uchwały Nr XXXVIII/336/01 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 c zerwca 2001 r.
W Goleniowie osiadł w 1945 roku po powrocie z robót przymusowych w Haligenbei w Niemczech.. Od 1946 roku pracował w PSS "Społem" a następnie w Przedsiębiorstwie Obróbki Metali w Goleniowie, skąd w 1982 przeszedł na zasłużoną emeryturę. Przez wiele lat sprawował funkcję radnego. Przez wiele lat angażował się w działalność Ochotniczych Straży Pożarnych. Wnioskodawcą nadania tytułu był Zarząd Miejsko-Gminny Ochotniczych Straży Pożarnych w Goleniowie.
Zmarł w listopadzie 2005 r.
Jan Kasicki
Na mocy Uchwały Nr XXXVIII/337/01 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 c zerwca 2001 r.
Uczestnik wojny obronnej w 1939 roku - zwiadowca w Wołyńskiej Brygadzie Kawalerii i uczestnik walk o Kłobuch i Mokre. W marcu 1944 wstąpił do I Armii Wojska Polskiego, walcząc od miejscowości Jurii do Berlina. W 1945 roku osiedlił się w Glewicach, gdzie do roku 1980 prowadził gospodarstwo rolne. Prze wiele lat bardzo aktywny społecznie pełniąc wiele funkcji społecznych i samorządowych. Wnioskodawcą nadania tytułu był Zarząd Koła Miejsko - Gminnego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Goleniowie.
Zmarł w marcu 2004 r.
Władysław Kiełbasiński
Na mocy Uchwały Nr XXXVIII/338/01 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 c zerwca 2001 r.
Od 1957 roku przebywa w Goleniowie współtworząc jednostkę lotniczą. Wcześniej służył jako "cichociemny" w Armii Krajowej, skąd w 1945 r. trafił do Wojska Polskiego służąc w nim do 1975 r. Przebywając na emeryturze angażował się w działalność społeczną m. in. w Kole Byłych Żołnierzy Zawodowych i Polskim Związku Wędkarskim. Wnioskodawcą nadania tytułu był Zarząd Koła Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych w Goleniowie.
Zmarł w marcu 2002 r.
Jan Kubinowski
Na mocy Uchwały Nr XXXVIII/339/01 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 c zerwca 2001 r.
Był uczestnikiem wojny obronnej 1939 roku, służył jako żołnierz zawodowy, dowódca plutonu w brygadzie Generała Kleeberga w 88 pułku Strzelców Poleskich. Po powrocie z wojny ukrywał się przed zsyłką na Syberię. Do Goleniowa przyjechał w 1945 roku i tu pozostał na stałe, pracując w Zakładach Drzewnych. Jest znanym kombatantem i wielkim patriotą, biorącym aktywny udział w życiu społecznym. Wnioskodawcą nadania tytułu był Zarząd Koła Gminno-Miejskiego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Goleniowie.
Zmarł w lipcu 2006 r.
Władysław Rybarski
Na mocy Uchwały Nr XXXVIII/340/01 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 c zerwca 2001 r.
Mieszkaniec Goleniowa od 1957 roku, od chwili ukończenia studiów w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Przez pierwsze dwa lata pracował jako instruktor w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej, a następnie aż do emerytury jako jej dyrektor. Znany z licznych inicjatyw i organizacji całej gamy imprez kulturalnych, spotkań z pisarzami i ludźmi kultury. Był czynnym i bardzo aktywnym działaczem Goleniowskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego. Wnioskodawcą nadania tytułu był Zarząd Podregionu NSZZ "Solidarność" w Goleniowie.
Zmarł w październiku 2017 r.
Wiktor Dąbrowski
Na mocy Uchwały Nr XLVII/412/02 Rady Miejskiej w Goleniowie z 21 lutego 2002 r.
Mieszkaniec Goleniowa od 1966 r., od chwili przeniesienia do Jednostki Wojskowej w Glewicach. Przez prawie 20 lat pracował w Zarządzie Pracowniczych Ogródków Działkowych "Ina" w Goleniowie i pełnil funkcję wiceprezesa Okręgowego Zarządu Polskiego Związku Działkowców w Szczecinie. Jego dorobkiem jest m. in. założenie 1000 działek. Dzięki swej pracy i zaangażowaniu zdobył szacunek i uznanie kilku tysięcy mieszkańców Goleniowa.
Zmarł w kwietniu 2018 r.
Maria Król
Na mocy Uchwały Nr LIV/490/02 Rady Miejskiej w Goleniowie z 10 października 2002 r.
Mieszkanka Goleniowa od 1948 roku. Znana jest ze swych zasług dla rozwoju goleniowskiego rzemiosła. Będąc kierownikiem Cechu Rzemiosł Różnych dała się poznać jako niestrudzony działacz gospodarczy. Wielokrotnie odznaczana. Matka Chrzestna m/s Goleniów. Jest inicjatorką powstania Domu Rzemiosła w Goleniowie, odrestaurowania Bramy Wolińskiej i wielu innych przedsięwzięć. Wnioskodawcą nadania tytułu była grupa 29 kobiet mieszkanek Gminy Goleniów.
Zmarła w marcu 2013 r.
Siostra Maria Matijczuk
Na mocy Uchwały Nr VI/89/03 Rady Miejskiej w Goleniowie z 26 lutego 2003 r.
Przybyła do Goleniowa w 1949 roku. Był tu wówczas tylko jeden lekarz, dr Józef Sorys. Brak personelu medycznego powodował, że była o różnych porach dnia i nocy wzywana do chorych, którym bezinteresownie pomagała. O jej popularności wśród mieszkańców świadczy fakt, że otrzymała zdecydowanie najwyższą ilość głosów spośród wszystkich kandydatów do tytułu "Goleniowianina Roku".
Zmarła w grudniu 2003 r.
Feliksa Żukowska
Na mocy Uchwały Nr XVI/214/03 Rady Miejskiej w Goleniowie z 3 grudnia 2003 r.
Mieszkanka Goleniowa od 1945 r. Do roku 1960 pracowała w naszym mieście, gdzie w wyniku wcześniejszych chorób przeszła na rentę inwalidzką. Całe życie brak pracy zawodowej rekompensowała aktywną pracą społeczną. Od lat kieruje Oddziałem Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów w Goleniowie, aktywnie pracuje w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych oraz Związku Inwalidów Wojennych. Z wnioskiem o nadanie tytułu wystąpił Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów w Szczecinie.
Zmarła w kwietniu 2013 r.
Ks. Dziekan Bogdan Schmidt
Na mocy Uchwały Nr Uchwała Nr XX/268/04 Rady Miejskiej w Goleniowie z 28 kwietnia 2004 r.
W 1974 roku objął probostwo przy Kościele św. Jerzego w Goleniowie. Dzięki swojemu zaangażowaniu już w sześć lat później rozpoczął rozbudowę kościoła parafialnego. Otrzymał tytuł kanonika, a wkrótce został dziekanem dekanatu Goleniów. Niestrudzenie kontynuuje duszpasterstwo w parafii, która dzięki niezwykłej osobowości i charyzmie księdza proboszcza jest zawsze pełna oddanych mu ludzi. Parafianie wiedzą, że mogą liczyć na swojego proboszcza. Bardzo istotne dla księdza Bogdana jest zaufanie i życzliwość parafian.
Henryk Woźniak
Na mocy Uchwały Nr XXXI/371/05 Rady Miejskiej w Goleniowie z 27 kwietnia 2005 r.
Pan Henryk Woźniak w wieku 14 lat został przymusowo zesłany na roboty w Niemczech. W sierpniu 1940 roku został przywieziony ze swej rodzinnej miejscowości Konin do Goleniowa. W dniach 5 i 6 marca 1945 roku był świadkiem walk o miasto oraz wkroczenia wojsk Armii Czerwonej jak sam wspomina "o godzinie 14:30, 7 marca Rosjanie wkroczyli od strony Miękowa do Goleniowa".
W sierpniu 1945 ożenił się pozostając jak się okazało na całe życie w naszym mieście. Przez kilka miesięcy prowadził własną działalność zarobkową organizując transport konny do Szczecin Dąbia. Następnie rozpoczął pracę w Polskich Kolejach Państwowych, z których w 1982 przeszedł na emeryturę.
Dziś wśród odwiedzających licznie Goleniów byłych niemieckich mieszkańców cieszy się dużym zaufaniem i sympatią. Bardzo chętnie oprowadza grupy niemieckie pokazując im miasto, jego dbałość o przeszłość i wykazywany szacunek do niej wyrażany między innymi poprzez budowę pomników upamiętniających tereny byłych cmentarzy.
Zmarł w marcu 2017 r.
Marian Kostrzewa
Na mocy Uchwały Nr XXXVIII/457/05 Rady Miejskiej w Goleniowie z 16 listopada 2005 r.
Urodzony w 1926 r. w Otwocku, członek Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów Oddział Rejonowy w Goleniowie, Członek Armii Krajowej, uczestnik walk o wolną Ojczyznę. Torturowany i prześladowany, osadzony w więzieniu za swoje przekonania i ideały.
Mieszkaniec Goleniowa od 30 lat. Od początku swego zamieszkania w Goleniowie prowadził działalność usługowo-rzemieślniczą, jednocześnie społecznie działając w Cechu Rzemiosł Różnych. Przez szereg lat pomagał ludziom biednym, starszym i chorym malując i remontując ich mieszkania na własny koszt.
W zeszycie, w którym odnotowywał dziesiątki nazwisk osób, którym pomagał, znajdują się też takie zapiski: "Bardzo z całego serca dziękuję. ... W domu nigdy nie było pieniędzy na malowanie, bo jesteśmy biedni. Gdy Pan Marian wymalował nam mieszkanie, w domu zapanowała wielka radość."
Jest osobą opiekuńczą, otwartą na ludzką niedolę. Ta ofiarna praca trwała aż do przejścia na emeryturę.
Obecnie Pan Kostrzewa opiekuje się mogiłami i miejscami pamięci żołnierzy poległych na terenie gminy w czasie II wojny światowej. Ponadto poświęca swój wolny czas i pieniądze na odnawianie zaniedbanych i opuszczonych grobów na cmentarzu komunalnym.
Zmarł w październiku 2015 r.
Tadeusz Jakubik
Na mocy Uchwały Nr XLIV/533/06 Rady Miejskiej w Goleniowie z 5 lipca 2006 r.
Urodził się w 1917 r. w miejscowości Pawłosiów na Wołyniu. W połowie sierpnia 1939 r. bierze udział w walkach w obronie ojczyzny od Hrubieszowa przez Chełm, Biłgoraj, Ulanów. Po rozwiązaniu batalionu powraca do domu, gdzie w dniu 10 lutego 1940 r. wraz z rodziną zostaje wywieziony na Sybir. Po strasznych przeżyciach w nieludzkich warunkach, w których umiera mu ojciec i dwie siostry, w grudniu 1941 r. wstępuje do armii gen. Andersa. Przeszedł szlak bojowy poprzez Iran, Irak, Palestynę, Egipt i Włochy. W walkach w Iranie stracił oko. Strzelać z jednym okiem nie mógł więc został sanitariuszem. Pod Monte Cassino przeszedł najbardziej koszmarny okres wojenny, gdzie wszystko, co do tej pory przeżył zbladło wobec tego, co działo się na tym wzgórzu z klasztorem. Dwa tysiące zabitych i trzy i pół tysąca rannych to obraz po bitwie, który na zawsze pozostaje w pamięci Pana Jakubika i nie pozwala zapmnieć tych strasznych rzeczy, cierpienia i śmierci tylu ludzi.
Po zakończeniu wojny, gdy chciał wracać do Polski, do swojego domu, na drodze stanęła mu wielka polityka. Zmuszony wracać do kraju przez Kanadę, gdzie dotarł aż pod Alaskę, wrócił do Polski w grudniu 1948 r. W lutym 1949 r. wraz z żoną Jadwigą przyjeżdza do Goleniowa. Podejmuje pracę w Zakładach Drzewnych w Goleniowie, gdzie przepracował nieprzerwanie aż do przejścia na emeryturę.
Zmarł we wrześniu 2008 r.
Ludwik Grycz
Na mocy Uchwały Nr XLV/545/06 Rady Miejskiej w Goleniowie z 30 sierpnia 2006 r.
Urodził się 12.09.1920 r. w Rusocinie pow. Śrem. W wieku 17 lat rozpoczyna trzyletnią praktykę zawodową w Leśnictwie Zwierzyniec Nadleśnictwa Kórnik. Od stycznia 1940 r. do czerwca 1945 r. pracuje jako robotnik przymusowy w Nadleśnictwie Kórnik.
Przybywa do Goleniowa 1 lipca 1945 r. jako 15-ty osadnik i zostaje upoważniony do utworzenia nadleśnictwa na Pomorzu Zachodnim. W okresie dwóch i pół miesiąca organizuje biuro Nadleśnictwa w Goleniowie, sam natomiast obejmuje leśnictwo Bukowina (aktualnie Zabrodzie), w którym pracuje przez szesnaście lat.
Aktywnie włącza się w organizację życia społeczno-gospodarczego na zniszczonej po pożodze wojennej ziemi goleniowskiej. W lutym 1946 r. wspólnie z kilkoma pierwszymi mieszkańcami zakłada Bank Spółdzielczy w Goleniowie, który do dziś świadczy usługi dla mieszkańców naszej gminy. Jako posiadacz dwóch wkładów po 5 tyś złotych jest udziałowcem tego banku do 1960 r.
Na początku lat pięćdziesiątych, wspólnie z grupą rolników zakłada Kółko Rolnicze w Goleniowie, gdzie przez wiele lat jako członek zarządu działa i pracuje na rzecz rolników. Za tą działalność zostaje wyróżniony medalem "Zasłużony Pracownik Rolnictwa" w 1983 r. i Medalem za Zasługi dla Kółek Rolniczych w 1987 r. Ponadto w 1965 r. wyróżniony został Medalem za Obronę Ojczyzny.
W latach sześćdziesiątych nabywa gospodarstwo rolne, które wraz z żoną prowadzi do 1982 r.
Oprócz ciężkiej pracy w gospodarstwie rolnym pracuje zawodowo. W latach 1960-1964 pracuje w Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej w Goleniowie, w l. 1968-1983 w Szpitalu Powiatowym w Goleniowie, następnie w latach 1983-1986 r. w Przedsiębiorstwie Obróbki Metali, skąd przechodzi na emeryturę.
Zmarł w lipcu 2010 r.
Marek Karpiński
Na mocy Uchwały Nr XI/98/07 Rady Miejskiej w Goleniowie z 29 sierpnia 2007 r.
Urodzony w 1946 roku. Najbardziej znany goleniowski kardiolog z drugim stopniem specjalizacji, od 1983r. ordynator oddziału chorób wewnętrznych szpitala powiatowego w Goleniowie Za swoje poświęcenie i zaangażowanie w niesieniu pomocy ludziom chorym, zwłaszcza w starszym wieku, otrzymuje dziesiątki podziękowań od pacjentów i ich rodzin, wdzięcznych za fachową pomoc lekarską, cierpliwość i życzliwość, którymi otacza wszystkich pacjentów. Wielki autorytet doktora Marka Karpińskiego oraz jego osobiste zaangażowanie przyczyniły się do pozyskania znacznych środków finansowych od gminy Goleniów oraz innych gmin naszego powiatu na wyposażenie oddziału wewnętrznego szpitala w specjalistyczny sprzęt medyczny do ratowania zdrowia i życia pacjentów.
Jan Dyczkowski
Na mocy Uchwały Nr XXII/288/08 Rady Miejskiej w Goleniowie z 19 listopada 2008 r.
Urodzony w 1933 roku. Uhonorowany został za działalność społeczną i związkową. Do Goleniowa przybywa wraz z rodzicami jesienią 1948 r. i jako nastolatek uczestniczy w sukcesywnym odgruzowywania miasta po zniszczeniach wojennych. Po aktywnym życiu zawodowym, za przynależność do związku zawodowego w 1983 r. zostaje zwolniony z pracy w Sądzie Rejonowym Goleniowie i przechodzi na rentę. W latach 1972-1976 pełni społeczne funkcje ławnika i kuratora przy Sądzie Rejonowym w Goleniowie. Od 1989 r. aktywny działacz NSZZ „Solidarność” , gdzie kolejno sprawuje funkcje Zastępcy Przewodniczącego Podregionu Goleniów (1990-2002) i Przewodniczącego Koła Miejskiego (1998-2002). W latach 1998-2002 pełni mandat radnego Rady Miejskiej w Goleniowie. W latach 2000-2002 członek Powiatowej Rady Zatrudnienia przy PUP w Goleniowie, w latach 1998-2001 członek Gminnej Komisji Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Goleniowie. W okresie minionych 10 lat pełnił funkcję Przewodniczącego Kapituły ds. nadawania tytułów Honorowego Obywatela i Zasłużonego Mieszkańca Gminy Goleniów. W okresie najwyższej aktywności społecznej sprawował jednocześnie aż 12 funkcji społecznych. Jego pasją w wieku senioralnym stał się mały domek wiejski z ogrodem i malarstwo. Obrazy, które namalował, doczekały się trzech wystaw w Bibliotece w Goleniowie i czterech w Domu Kultury w Maszewie. Jego obraz olejny Papieża Jana Pawła II od 2006 r. zdobi kościółek w Mostach.
Zmarł w lipcu 2017 r.
Andrzej Wojciechowski
Na mocy Uchwały Nr XXXII/363/13 Rady Miejskiej w Goleniowie z 16 maja 2013 r.
Pan Andrzej Zdzisław Wojciechowski urodzony w Poznaniu, ukończył w 1965 roku geografię ekonomiczną na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, następnie studia podyplomowe na Wydziale Architektury Politechniki Szczecińskiej z zakresu planowania przestrzennego oraz studia podyplomowe z administracji na Wydziale Prawa Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest również absolwentem Szkoły Muzycznej w klasie fortepianu.
W latach 1965-68 kierował wydziałem Zatrudnienia w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Goleniowie. Od 1968 do 1975 roku przewodniczył Powiatowej Komisji Planowania w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Goleniowie. W latach 1975-81 był Naczelnikiem Gminy Stepnica, a od 1981 do 1990 roku Naczelnikiem Miasta i Gminy Goleniów. Po przemianach politycznych w latach 1990-94 pełnił funkcje wójta Gminy Stepnica. Po wyborach samorządowych od 1994 do 1998 roku wybrany został na Burmistrza Gminy Goleniów. Od 1998 do 2002 roku starosta goleniowski. A od 2002 do 2010 roku Burmistrz Gminy Goleniów dwukrotnie wybrany w wyborach bezpośrednich.
Wielokrotnie odznaczany: Krzyżem Kawalerskim OOP, Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, „Gryfem Pomorskim” oraz tytułem „Zasłużony dla Administracji Państwowej”, „Zasłużony dla Rolnictwa”, „Zasłużony dla Ziemi Goleniowskiej” i wiele innych.
Nie ma w Goleniowie osoby, która związana z nim przez dziesięciolecia wywarłaby tak duży i pozytywny wpływ na rozwój miasta i całego naszego regionu.
Pełne uzasadnienie do uchwały znajduje się tutaj.
Seweryn Orchowski
Na mocy Uchwały Nr XXXII/364/13 Rady Miejskiej w Goleniowie z 16 maja 2013 r.
Seweryn Orchowski jest mieszkańcem Goleniowa od 1960 r. Pełniąc od 20 grudnia 1957 r. obowiązki kierownika Rejonu Energetycznego w Nowogardzie podjął, zakończone sukcesem, intensywne działania na rzecz przeniesienia tej placówki do, dotkliwie zrujnowanego jeszcze działaniami wojennymi, Goleniowa. Tu pełniąc początkowo funkcję kierownika ds. technicznych, wspólnie ze współpracownikami rozpoczął żmudną odbudowę w zniszczonych obiektach poniemieckiej gazowni i elektrowni siedziby Rejonu Energetycznego w 1968 r. został kierownikiem Rejonu, które to stanowisko piastował do chwili odejścia na emeryturę 31 grudnia 1997 r. Pod Jego kierownictwem Rejon Energetyczny w Goleniowie stał się wzorcowym rejonem w Zakładach Energetycznych Okręgu Zachodniego, pozostając takim niemal do dziś.
Pełne uzasadnienie do uchwały znajduje się tutaj.
Sławomir Maros
Na mocy Uchwały Nr XX/233/16 Rady Miejskiej w Goleniowie z 13 maja 2016 r.
Pan Sławomir Maros jest mieszkańcem Goleniowa od 1970 roku. Od najmłodszych lat związany jest z Goleniowem i klubem MKS INA.
Swoją przygodę piłkarską rozpoczął w klubie MKS INA w 1974 roku. Reprezentował klub MKS INA Goleniów do 1999 roku, czyli 25 lat. Uczestniczył w sukcesach INY (min. awans do III ligi), a także w porażkach, zawsze wierny barwom klubowym.
Po zakończeniu kariery jako piłkarz nadal związany jest z klubem. Był trenerem drużyn juniorskich oraz seniorów. Od wielu lat jest kierownikiem drużyny seniorów, aktualnie znajdującej się w czołówce IV ligi. Od dwóch lat znajduje się w Zarządzie klubu MKS INA, czynnie uczestnicząc w pracach na rzecz rozwoju piłki nożnej w Gminie Goleniów, szczególnie dotyczących dzieci i młodzieży.
Pan Sławomir Maros to człowiek z ogromną pasją, pracujący dla dobra klubu, oddany piłce nożnej, poświęcający czas tej dyscyplinie i działacz na rzecz jej rozwoju i upowszechniania.
Jerzy Kowalski
Na mocy Uchwały Nr IX/100/19 Rady Miejskiej w Goleniowie z 29 maja 2019 r.
Pan Jerzy Kowalski jest mieszkańcem Klinisk Wielkich od 1979 roku. Swoją działalność społeczną na rzecz Goleniowa rozpoczął 10 lat wcześniej tj. w listopadzie 1969 r. kiedy to zaangażował się w budowę biblioteki w Goleniowie.
Przez ponad 20 lat był Przewodniczącym Rady Sołeckiej. Na zebraniach wiejskich mobilizował mieszkańców do rozwoju bazy usługowej i poprawy warunków życia. Jako reprezentant mieszkańców przez 25 lat skutecznie zabiegał w Radzie Miejskiej w Goleniowie o poprawę jakości życia społeczności lokalnej. W roku 1990 wybrany z Komitetu Obywatelskiego Solidarność na radnego I kadencji Rady Miejskiej w Goleniowie, przez kolejne pięć kadencji pełnił różne funkcje i stanowiska, w tym w III kadencji Zastępcy Burmistrza Gminy Goleniów.
Pełne uzasadnienie do uchwały znajduje się tutaj.
Edward Kaniuk
Na mocy Uchwały Nr XII/146/19 Rady Miejskiej w Goleniowie z 25 września 2019 r.
Pan Edward Kaniuk był dyrektorem Liceum Ogólnokształcącego w Goleniowie w latach 1962-1976. Pan Dyrektor Edward Kaniuk był prawdziwym pedagogiem, bardzo lubianym przez młodzież i cieszącym się olbrzymim autorytetem. Był troskliwym gospodarzem szkoły. Wraz z gronem pedagogicznym stwarzał uczniom warunki do lepszego rozpoznania własnych możliwości, zainteresowań i zdolności, co ułatwiało uczniom podejmowanie trafnych decyzji, co do dalszej edukacji i wyboru drogi zawodowej. Interesował się uczniem, jego sytuacją rodzinną, jego otoczeniem. Nie pozostawał obojętny wobec problemów uczniów, rozmawiał z nimi i zawsze znajdował dobrą radę, którą przekazywał w humorystyczny – tylko jemu właściwy – sposób. To wspaniały człowiek, któremu zawsze zależało na dobru innych, od którego można było nauczyć się szacunku dla ludzi i otoczenia.
Pełne uzasadnienie do uchwały znajduje się tutaj.
