Pierwsza chrześcijańska budowla na terenie Goleniowa pochodziła z końca XIII wieku. Powstała w miejscu, gdzie przed lokacją istniała słowiańska osada, później przekształcona w przedmieście Wyk (obecnie teren dawnego cmentarza między ul. Sportową a ul. Konopnickiej). Znamy ją niestety już tylko z widoku Goleniowa na mapie Lubinusa z XVII wieku. Została wybudowana z trwałego materiału - ciosanych kamieni granitowych i to, jak podaje literatura niemiecka, jeszcze przed lokacją miasta, a tym samym przed budową kościoła św. Katarzyny i murów miejskich z bramami i basztami.
Podobne kaplice w czasach średniowiecza powstały m.in. w Koszalinie, Darłowie, Słupsku, Doberanie i na wyspie Rugii. A więc nie była ona ewenementem na terenie chrystianizowanego Pomorza.

Wzór kaplicy był importem pochodzącym z kręgu architektury zakonów rycerskich i łączył się na Pomorzu z tradycją fundacji templariuszowskich, przejętą w pewnym sensie przez ich spadkobierców joanitów, którzy bardzo czynnie działali na terenie Pomorza. W ówczesnym Goleniowie znana była postać rycerza joanity Gerarda. Świątynia ta pełniła też rolę pierwszej kaplicy cmentarnej.
Początkowo duszpasterską posługę sprawowali w tym kościele cystersi z Kołbacza. Z biegiem czasu kaplica p.w. św. Jerzego została przejęta przez magistrat nowopowstałego miasta. Służyła w dalszym ciągu mieszkańcom przedmieścia Wyk. Po 1534 roku prze-kształcono ją na świątynię protestancką. W 1686 roku została częściowo zniszczona. Mury jej rozebrano w 1720 roku.

W latach 1722-1725 wybudowano w tym miejscu, znany jeszcze przedwojennym mieszkańcom Goleniowa, ryglowy kościół, którego ściany wypełniono czerwoną cegłą.
Zarówno pierwsza, jak i druga świątynia, były pod wezwaniem św. Jerzego, z tym, że pierwotna kaplica powstała jako katolicka. Zarówno obmurowany granitem cmentarz, jak i skromny, niewielki kościół, służył mieszkańcom do końca wojny.
Został zniszczony przez Sowietów w marcu 1945 r. Na tym cmentarzu w latach 1940-1945 grzebani byli polscy i francuscy robotnicy przymusowi, którzy zmarli w niemieckiej niewoli.
    

Szczątki obywateli francuskich już w 1945 r. zostały ekshumowane i przewiezione do Ojczyzny. Przy pracach ekshumacyjnych brali udział m.in. dwaj Polacy, wcześniejsi przymusowi robotnicy: Tadeusz Nawrotek i Stanisław Kubiak. W maju 2004 roku nastąpiło odsłonięcie pamiątkowego obelisku, upamiętniającego wszystkich tych, których doczesne szczątki spoczęły w tym miejscu.

Od września 2004 roku do końca czerwca 2005 roku młodzież z Młodzieżowej Pracowni Historycznej działającej przy Goleniowskim Domu Kultury we współpracy z Gimnazjum im. M.E. Arndt w Bergen na Rugii (Niemcy) odkryła fundamenty wspomnianych wcześniej kościołów św. Jerzego. Miejsce odkrywki archeologicznej zostało zabezpieczone, ciekawie wyeksponowane i udostępnione dla wszystkich. Miejsce zostało także wpisane do Rejestru Zabytków. Jest to obecnie jedno z najciekawszych zakątków pod względem wartości historycznych, świadectwo o długiej i pięknej historii miasta.